مدت یکسال و نیم با این شهید عزیز در واحد آموزش دریایی لشکر پنج نصر در رحمانیه آبادان مشغول خدمت بودیم ؛شهید فخریان به عنوان همکار این حقیر شبانه روز در جهت آموزش دریایی رزمندگان گردانهای مختلف که قرار بود در عملیات بدر وارد عمل شوند به جد کوشا بود . دقت عمل و ابتکارات این شهید در حوزه دریایی مثال زدنی بود . از جمله خصوصیات برتر این شهید اطاعت پذیری محض از رده بالاتر خود در حوزه خدمتی خود بود .
فرصتهایی در بین آموزش پیش می آمد که نیروی تازه برای آموزش نرسیده بود و باید بنحوی نیروهای کادر و مربیان آموزش اوقات خود را سپری میکردند لذا چون شهید فخریان در زمینه هنر عکاسی نیز تبحر داشت با دوربین حرفه ای که با خود آورده به ثبت لحظات می پرداخت و تصاویر زیبایی از این شهید عزیز خوشبختانه در دسترس هست
چند روزی مانده بود به عملیات بدر که میبایست تمام نیروهای کادر واحد آموزش دریایی نیز در عملیات شرکت نمایند شهید فخریان تصمیم گرفت دوربیهای عکاسی خود را به نیشابور بفرستد و قتی علت اینکار را از ایشان پرسیدم گفت لازم نیست و دیگر بکار نمی آید گویا خوب میدانست که به آرزوی دیرینه خود خواهد رسید و شهید خواهد شد .
امکان نداشت در این مدت یکسال ونیم که با بنده همکاری میگردد حتی یکبار از خواسته این حقیر سرپیچی نماید ولی با این احوال در روز چهارم عملیات زمانی که ایشان را بر روی خاکریز لبه اسکله شط علی با پای برهنه در حالی که بادگیر سبز همیشگی اش بر تنش بود و دچار موج گرفتگی شده بود دیدم گفتم محسن حالت خوب نیست برگرد برو عقب و ایجا بود که این عزیز برای اولین بار به حرف بنده توجهی نکرد و نباید هم میکرد چون تا لحضاتی دیگر با معشوقش دیدار داشت و به آرزوی دیرینه اش نیست … خوشا بحالش و بدا بحال ما وا ماندگان . راهش مستدام و پر رهرو باد . انشا,الله شفاعتش در روز جزا نصیب ما نیز گردد.